Przełowienie opróżnia morza

Gdy tradycyjne gatunki zanikają, inne gatunki są celem, a nawet zmienia się ich nazwy, aby były bardziej atrakcyjne. Na przykład antar patagoński został na nowo wynaleziony jako bardziej apetycznie nazwany chilijski labraks. Floty wyruszają również na bardziej odległe wody w Arktyczny i Południowy oceany niszczą tam populacje ryb.

Metody połowu stosowane przez te statki są często bardzo destrukcyjne. Włoki denne i rozprzowe przeciągają sieci po dnie morskim, aby łowić płaskie ryby, takie jak morszczuk i sola. Ale także rozbijają wszystko na swojej drodze, niszcząc delikatne rafy koralowe. A większość metod połowu jest bardzo niewybredna, łowiąc wiele innych gatunków przez przypadek. Ten przyłów obejmuje żółwie, rekiny, delfiny i inne ryby, które często są wyrzucane martwe lub umierające do morza.

Jest też koszt ludzki. Rybołówstwo przemysłowe oznacza, że cierpią drobni rybacy stosujący bardziej tradycyjne metody. W Wielkiej Brytanii mniejsze łodzie mają trudności z zarobieniem wystarczających pieniędzy, a społeczności w wielu portach rybackich są ekonomicznie ubogie. Liczba rybaków również zmniejszyła się o połowę w ciągu ostatnich 20 lat. W innych częściach świata ludzie, których pożywienie i dochody zależą od ryb, widzą, jak ich zasoby znikają, gdy obce statki trałują ich wody.

Nieuczciwe kwoty połowowe

Dużą rolę odgrywa w tym sposób, w jaki rząd Wielkiej Brytanii przydziela kwoty połowowe. Kontyngenty skoncentrowały się w rękach niewielkiej liczby wielomilionowych firm. Tylko pięć rodzin kontroluje prawie jedną trzecią kwot połowowych w Wielkiej Brytanii, a ponad dwie trzecie kwot połowowych jest kontrolowane przez zaledwie 25 firm. W porównaniu z mniejszymi operacjami połowowymi te duże firmy zatrudniają mniej ludzi, stosują mniej zrównoważone metody połowowe i mniej pieniędzy trafia do lokalnych gospodarek.

Nasz rząd ma już uprawnienia do zmiany sposobu dystrybucji kwot. Greenpeace prowadzi kampanię na rzecz bardziej sprawiedliwego systemu przydziału, który faworyzuje lokalne, zrównoważone rybołówstwo, co pomoże w tworzeniu miejsc pracy i umożliwi odbudowę zasobów rybnych.

Walczymy też z korporacyjnymi gigantami, którzy plądrują nasze oceany. Thai Union, największa na świecie firma produkująca tuńczyki i właściciel Johna Westa, przymykała oko na przerażające warunki dla pracowników i destrukcyjne praktyki połowowe. Ale wtedy protest tysięcy ludzi na całym świecie zmusił Thai Union do uporządkowania swoich operacji.

I musimy stworzyć więcej obszarów chronionych na morzu. Sieć sanktuaria oceaniczne zapewni schronienie dla ryb i innych organizmów morskich, aby mogły się rozwijać z dala od zagrożenia ze strony przemysłowych flot rybackich. Z zmiana klimatu tworząc inne zagrożenia dla naszych oceanów, musimy im udzielić wszelkiej możliwej pomocy.