Η έκθεση του WWF επισημαίνει έξι περιβαλλοντικές πληγές κάτω από τα κύματα που προκαλούνται από την κλιματική κρίση

Υπολογίζεται ότι 80-100% πληθυσμών μυδιών χάθηκαν πρόσφατα κατά τη διάρκεια μιας ξαφνικής αύξησης των ποσοστών θνησιμότητας στην Ισπανία, την Ιταλία και άλλες περιοχές της λεκάνης της Μεσογείου, ενώ 30% όλων των κόκκινων κοραλλιών καταστράφηκαν από μία μόνο καταιγίδα.

Η μεσογειακή τροπικοποίηση είναι αχαλίνωτη, με θερμοκρασίες να αυξάνονται κατά 20% ταχύτερα από τον παγκόσμιο μέσο όρο, ψάρια να μεταναστεύουν, χωροκατακτητικά είδη να εμφανίζονται ενώ ιθαγενή είδη εξαφανίζονται, θαλάσσια λιβάδια αγγειόσπερμων και κοραλλιογενείς ύφαλοι να καταστρέφονται και πληθυσμούς μεδουσών να εξαπλώνονται. Οι παραπάνω συνέπειες της κλιματικής κρίσης στη Μεσόγειο αποκαλύπτονται σε μια πρόσφατη έκθεση του Παγκόσμιου Ταμείου Άγριας Ζωής με τίτλο «The Climate Change Effect in the Mediterranean: Six Stories from a Overheating Sea». Η έκθεση περιγράφει περαιτέρω τις έξι ακόλουθες κύριες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στη Μεσόγειο:

Η αυξημένη θερμοκρασία του νερού δημιουργεί «τροπικές» συνθήκες. Το αποτέλεσμα είναι ότι τα αυτόχθονα είδη είτε εκτοπίζονται είτε εξαφανίζονται.

Σχεδόν 1.000 νέα ξένα είδη (εκ των οποίων τα 126 είναι ψάρια) εισήλθαν στη Μεσόγειο, προκαλώντας μείωση των γηγενών πληθυσμών. Στα ισραηλινά ύδατα, οι πληθυσμοί των γηγενών μαλακίων έχουν μειωθεί κατά περίπου 90%, ενώ τα ξένα είδη, συμπεριλαμβανομένου του σκοτεινού ψαριού, αποτελούν πλέον 80% των αλιευμάτων στην Τουρκία. Παράλληλα, είδη από νοτιότερα, όπως το barracuda και η σφυρίδα, συναντώνται τώρα στα ανοιχτά της Λιγουρίας στη Βόρεια Ιταλία.

Έχει σημειωθεί σημαντική επέκταση των πληθυσμών των μεδουσών, ιδιαίτερα στις νότιες περιοχές, όπου σημειώνονται όλο και πιο συχνές και μακροχρόνιες πληθυσμιακές εκρήξεις. Η μακροχρόνια υπεραλίευση έχει μειώσει δραστικά τους πληθυσμούς των ειδών ψαριών που προηγουμένως ανταγωνίζονταν τις μέδουσες για τροφή, και σήμερα ορισμένοι ψαράδες πιάνουν περισσότερες μέδουσες παρά ψάρια.

Τα λιβάδια με γρασίδι του Ποσειδώνα απειλούνται από τα ολοένα και πιο ζεστά νερά και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας, κάτι που είχε καταστροφικές επιπτώσεις τόσο στη βιοποικιλότητα όσο και στην αποθήκευση του «μπλε άνθρακα» - δηλαδή τα θαλάσσια φυτά που απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα. Υπολογίζεται ότι τα λιβάδια με χόρτο του Ποσειδώνα αποθηκεύουν 11-42% των εκπομπών CO2 της περιοχής της Μεσογείου.

Περίπου 301 TP1T όλων των κόκκινων κοραλλιών που αποτελούνται από Gorgonians, ή λάτρεις της θάλασσας, στη Θάλασσα της Λιγουρίας καταστράφηκαν μετά από μια μόνο καταιγίδα τον Οκτώβριο του 2018. Επιπλέον, πολλοί άλλοι τύποι κοραλλιών που συμβάλλουν σε περίπλοκα μεσογειακά οικοσυστήματα καταστρέφονται από ακραία καιρικά φαινόμενα με αυξανόμενη συχνότητα.

Υπολογίζεται ότι 80-1001 TP1T πληθυσμών μυδιών χάθηκαν πρόσφατα από την Ισπανία, την Ιταλία και άλλες περιοχές λόγω των αυξανόμενων ποσοστών θνησιμότητας. Αυτό το δίθυρο μαλάκιο, το μεγαλύτερο ενδημικό μαλάκιο στη Μεσόγειο, παρέχει καταφύγιο για 146 άλλα, μικρότερα, είδη.

Η έκθεση του WWF επισημαίνει την επικίνδυνη σχέση μεταξύ των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής, αφενός, και εκείνων που προκαλούνται από την άμεση ανθρώπινη πίεση στη θαλάσσια ζωή, μέσω της υπεραλίευσης, της ρύπανσης, της ανάπτυξης των ακτών και της ιστιοπλοΐας, αφετέρου.

Ένα κρίσιμο μέτρο που είναι απαραίτητο για να σταματήσει ο αρνητικός αντίκτυπός μας στη θάλασσα είναι η δημιουργία και η αποτελεσματική διαχείριση θαλάσσιων προστατευόμενων περιοχών (MPA). Σήμερα, τέτοιες περιοχές καλύπτουν μόλις 9.68% της Μεσογείου, εκ των οποίων μόνο 1.27% είναι ουσιαστικά ρυθμισμένο. Πρόσφατα, έρευνα του WWF Mediterranean Marine Initiative σημείωσε ότι το 30% της Μεσογείου θα πρέπει να προστατευθεί προκειμένου να αρχίσει η αποκατάσταση των οικοσυστημάτων, να επιτραπεί στους πληθυσμούς των ψαριών να ανακάμψουν, να μετριαστούν οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής και να διασφαλιστεί βιώσιμη αλιεία και τουρισμός. επισιτιστική ασφάλεια και ευημερία για τις τοπικές κοινωνίες. Η Παναγιώτα Μαραγκού, Διευθύντρια Προστασίας του WWF Ελλάς, σημείωσε: «Στόχεύουμε στην προστασία του 30% της Μεσογείου με αποτελεσματικά μέτρα διαχείρισης, προκειμένου να μειώσουμε την πίεση στα οικοσυστήματα και να τα βοηθήσουμε να γίνουν ανθεκτικά στην κλιματική κρίση, ενώ παράλληλα επανεξετάζουμε τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούμε φυσικούς πόρους».